[Wpis pierwotnie ukazał się w moim blogu w portalu magazynwino.pl]

W minioną środę odbyła się w Warszawie kolejna organizowana przez Sopexę zbiorcza degustacja większości dostępnych na polskim rynku win z Alzacji.  W krajach z rozwiniętym rynkiem tego typu degustacje są raczej normą, u nas to wciąż wydarzenia, tym większe pochwały należą się organizatorom.  Niestety z różnych przyczyn nie mogłem w pełni wykorzystać szansy na poznanie wszystkich, czy nawet większości przedstawionych win, spróbowałem kilkanaście nowych win producentów, których już znam, a także kilku producentów po raz pierwszy.  W kategorii cena/jakość znów muszę wyróżnić Domaine Meyer-Fonné łódzkiego importera DST Trading (w Warszawie kilka – za mało – win tego producenta sprzedaje La Vinotheque), ale nie te wina najbardziej mnie poruszyły.  Do słynnego rieslinga Cuvée Frédéric Émile robionego przez Trimbacha (sprowadzane do Polski przez firmę Sommelier Dystrybucja) podchodziłem już kilka razy i doceniając dużą klasę pozostawałem jednak nieco obojętny.  Do środy, kiedy to wino z rocznika 2001 rzuciło mnie na kolana.  Ośmioletnie, a wciąż młodzieńcze, dopiero wchodzi w wiek, kiedy naprawdę będzie nadawać się do picia.  Przy wszystkich sporach o to czym jest mineralność wina, tutaj wątpliwości nie ma, to wręcz kwintesencja mineralności, do tego prawdziwa harmonia cechująca naprawdę wielkie wina.

Do niedzielnego obiadu też otworzyłem butelkę rieslinga, dużo prostszego niż wielki Alzatczyk, z niemieckiego Palatynatu.  Weingut Georg Mosbacher Riesling Kabinett Trocken z rocznika 2006 świetnie sprawdził się z rodzajem letniego jarzynowego „bollito misto”: w niewielkiej ilości wody gotują się razem kawałki kurczaka i różne młode jarzyny: marchewka, kawałki kalarepy, kapusta, kalafior, fasolka szparagowa, zielony groszek i duże ilości koperku.  Prostota potrawy znakomicie połączyłą się tu z prostotą (względną, to jednak riesling!) wina.  Lubię lato, nawet gdy jest wilgotne i chłodne.

Kategorie:Wino

Tagi: Alzacja, Kuchnia, lato, Niemcy, Riesling